Τα κουτιά του Γ. Στεφανάκι, μεταλλασσόμενα σε οθόνες, παράθυρα στον εσωτερικό κόσμο

Τα κουτιά του Γιάννη ΣτεφανάκιΗ σχέση του Γιάννη Στεφανάκι με τον τρόπο παρουσίασης των έργων του υπήρξε πάντοτε ιδιαίτερα επεξεργασμένη και καθοριστική για την τελική εικόνα του έργου και αυτό γιατί η κορνίζα, το κουτί ή το πλαίσιο έγιναν σταδιακά οργανικά στοιχεία του. Τα πλαίσια των ζωγραφικών, αρχικά, έργων του έγιναν πολύ γρήγορα κλειστές κατασκευές. «Κουτιά-παιγνίδια», όπως τις ονόμασε ο ίδιος, παραλληλόγραμμα χωρίς ιδιαίτερο βάθος που περιέκλειαν συχνά ατόφια αντικείμενα, αποσπάσματα του πραγματικού κόσμου με ευδιάκριτα οικολογικά μηνύματα. Μέσα σ’ αυτά τα κουτιά ο Γιάννης Στεφανάκις ανέπτυξε την προσωπική του σχέση με τον κόσμο της ζωγραφικής και της σύνθεσης και επιχείρησε συνδυασμούς που έχουν να κάνουν με την υλική ενέργεια του χρώματος και την πνευματική ενέργεια του καλλιτέχνη και του δημιουργήματος του.

Με τα έργα αυτά, αλλά ακόμη περισσότερο με τα πιο πρόσφατα «κουτιά» του, ο Γιάννης Στεφανάκις επιβεβαίωσε τη σχέση του με τη ζωγραφική, εδραιώνοντας παράλληλα την απόκλισή του από τη χρήση του τελάρου. Στα τελευταία του έργα, το κουτί γίνεται βαθύτερο και αντιμετωπίζεται με μια διάθεση περισσότερο αρχιτεκτονική και θεατρική, μετατρεπόμενο συχνά σε σκηνικό χώρο. Το στοιχείο της τρίτης διάστασης και η καθοριστική παράμετρος του πραγματικού χώρου, επιβάλλουν ένα άλλο στήσιμο των επιμέρους στοιχείων του έργου και μια άλλη αντιμετώπιση της σύνθεσης και της δομής του.

Τα κουτιά μεταλλασσόμενα σε οθόνες, παράθυρα, ανοιχτές κατασκευές σε σχήμα κύβου κ.ά. μεταπλάθονται σε ιδιόμορφους ζωγραφικούς πίνακες, στους οποίους τα εξω-ζωγραφικά υλικά δένονται μεταξύ τους δια μέσου της χρωματικής ματιέρας ενώ οι δίοδοι που ο Γιάννης Στεφανάκις εσκεμμένα αφήνει, επιβεβαιώνουν την πρόθεση του για διάλογο του εσωτερικού με τον εξωτερικό χώρο.

Η ορθολογιστική αντιμετώπιση που επιβάλλει ο σύγχρονος τρόπος ζωή «καθρεφτίζεται» στη δομική αυστηρότητα του κουτιού ενώ η υποκειμενική, επομένως αληθινή και αδιαμφισβήτητη σχέση του καλλιτέχνη με το χώρο της ζωγραφικής προβάλλει ανάγλυφη μέσα από τα «παράθυρα» που «ανοίγει» προς το δικό του εσωτερικό κόσμο.

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΟΣΚΙΝΑ
Ιστορικός Τέχνης

Κείμενο Καταλόγου (περιοδικό Ν. Επίπεδο)
Με αφορμή την έκθεση – εγκατάσταση ΚΙΒΩΤΟΣ στον πολυχώρο «Φούρνος» (Αθήνα) 1997 και στην “Art Athina 5 ‘97” με το χώρο τέχνης «Αριάδνη» (Ηράκλειο Κρήτης)

Leave a Reply